صدای اذان خفتن (عشا) و سپس نماز جماعت از بلندگوهای مسجد سلطان در مرکز دولت-شهر سنگاپور، در محله "کمپونگ گُلَم" بلند است. یکی از همراهان که ظاهراً با شنیدن صدای اذان در کشورهای مسلمان‌نشین عادت ندارد، به راهنمای گردش‌گریِ ما می‌گوید:
- آیا همیشه صدای مسجد بلند است؟
راهنمای ما، خانم بیتی، که خود اصالت چینی دارد، بانوی سالمند ولی بسیار سرِحال و با انرژی است. در پاسخ می‌گوید:
- بلی مسلمان‌ها نماز می‌خوانند.
همراه ما باردیگر می‌پرسد:
- آیا کسی در برابر صدای بلند اعتراض نمی‌کند؛ چون دارد فضای عمومی را محدود می‌سازد؟
خانم، با لبخند معناداری می‌گوید:
- شما میتوانید سنگاپور را در جمع کشورهای با تحمل بالای مذهبی حساب کنید.
در میان گفت‌وگو و سوال‌های بی‌شماری که هریک از ما در مورد تاریخ و جامعه سنگاپور داریم، خانم بیتی ما را به کاخ آخرین فرمان‌روای مسلمان سنگاپور، سلطان حسین، می‌برد.
کمپانی هند ِشرقی در برابر گرفتن جزیره سنگاپور از سلطان حسین محمد شاه در سال ۱۸۲۴، محله کمپونگ گُلَم را برای او و ۶۰۰ نفر از اعضای خانواده‌اش واگذار کرد. در این محله، در کنار خانواده سلطان حسین، دیگر مسلمانان از اقوام بوگی، جاوایی، عرب‌ها، و بوینی‌ها نیز زندگی می‌کردند. به همین دلیل شمار مساجد این محله زیاد و بزرگ‌ترین آن مسجد سلطان است.
- ۹۷/۱۲/۱۲